Hoe Wellenaar Gunther en zoon Siebe in prime time op Japanse tv verschenen

Gunther Ponet, De zaakvoerder van de Wellense Sakaikoi shop en zijn 20-jarige zoon Siebe zijn net terug van een bezoek aan het grootste Koicenter veiling in Hiroshima in Japan. Het was de achtste keer dat hij de trip naar Japan maakte voor zijn aankopen van de zaak.

Het begon in 2004 toen hij bij zijn vader in t’Hoveniertje een tuincenter in hartje Wellen stapte. Al snel wist hij dat uit te bereiden met een vijverafdeling met goudvissen. Snel daarna volgde de vraag van klanten voor koi-vissen. “Intussen de vijverafdeling van toen uitgegroeid tot een professioneel koi-center Sakaikoi tot ver buiten de Limburgse grens”, doet Gunher het verhaal. 

De bouw van grotere visvijvers steeg net als de vraag naar grotere vissen. “De oplossing bleek om zelf naar het walhalla van de koi-kwekers in Japan te gaan. Na zoveel jaren nu blijkt dat de beste oplossing. We zijn nu net terug na een bezoek aan de vier grootste koi viskwekerijen in het zuiden met elk een enorme keuze en hun eigen soort en kleurspecialiteit. Ook de aankoopprijzen schommelen van kweker tot kweker. Voor een commerciële koi van 20-30 cm, die kunnen groeien tot een 50 cm, betaal van 25 tot 60 euro. De echte gepassioneerde hobbyisten kopen vissen vanaf een 60 cm die kunnen doorgroeien tot ruim 1 meter groot. Voor een volwassen exemplaar van ruim een meter groot met de perfecte kleur zijn tarieven tot 15.000 euro geen uitzondering. Deze exemplaren zijn enkel in Japan te koop waar ze in perfect omgeving kunnen groeien”, zegt Gunther. In december arriveert zijn aankoop van een 60-tal vissen na een quarantainestop per vrachtvliegtuig uit Japan.

TV

Tijdens een van de bezoeken bij de kwekers werden zij aangesproken, door een Japanse tv-ploeg. “Mijn zoon Siebe heeft een jaar in KU Leuven Japanologie gestudeerd en spreekt een aardig mondje de Japanse taal. Een enorm voordeel als je goed kunt communiceren in hun taal bij het opbod en de aankopen op de veiling; en nadien bij het vervoer en transport. De belangrijkste vraag was waarom wij als Westerlingen bij hun vissen kwamen kopen. Na een zware dag was de verrassing dan ook groot toen wij in onze hotelkamer de reportage op de TV konden volgen”, besluit Gunther.