Ook aangetroffen op voormalig stort van Melveren

Bij een bodemonderzoek op de voormalige stortplaats van Melveren zijn in verschillende staalnames veel te hoge PFAS-waarden aangetroffen. De stalen van de aanpalende Melsterbeek overschreden de toetsingsnorm niet.

In juni vorig jaar verscheen in deze krant een artikel dat er tijdens staalnames van de Vlaamse Milieu Maatschappij sterk verhoogde PFOS-waarden werden aangetroffen in vissen in de Melsterbeek. PFOS behoort tot de familie van poly- en perfluoralkylstoffen (PFAS) en kunnen ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid en de immuniteit. In opdracht van OVAM liet de stad Sint-Truiden daarom een analyse in de Melsterbeek en op de stortplaats uitvoeren om uit te zoeken of de stortplaats een bron is van de verontreiniging.

Onderzoekers van de Group Van Vooren sloegen in december vorig jaar peilbuizen ter hoogte van de Melsterbeek, de grootste waterloop van Sint-Truiden, en het stort van Melveren. “De resultaten zijn binnen en de recente metingen leren dat de PFAS-waarden voor de Melsterbeek, zowel stroomopwaarts als stroomafwaarts, voor zowel het slib als het water geruststellend zijn. Ze overschrijden de toetsingsnorm niet,” zegt schepen van leefmilieu en natuur Nina Kvikvinia (N-VA). “De chemische stof PFAS tekent zich wel af in enkele staalnames van het grondwater onder het stort van Melveren. Bij drie van de elf peilbuizen werden verhoogde waarden vastgesteld. In één geval ging het om 6,7 keer de toetsingswaarde.” Die toetsingswaarde is 120 nanogram per liter. In de bewuste peilingsbuis, die zes meter onder het maaiveld stak, werd meer dan 800 nanogram aangetroffen in het grondwater.

“We laten bijkomende metingen doen om de risico’s in kaart te brengen en op basis daarvan actie te ondernemen. “De resultaten daarvan zullen ons eind volgende week al bereiken”, vertelt Kvikvinia. “Ovam zal de onderzoeken mee opvolgen. Ook zal het Agentschap Zorg en Gezondheid nagaan of er aanleiding is om onmiddellijke ‘no-regret’-maatregelen te nemen voor de bevolking. De plaatselijke verhoging, de diepte op zes meter en het feit dat de verontreiniging niet in de beek is terug te vinden, laat vermoeden van niet, maar ik wil en zal geen enkel risico nemen.”

De historische verontreinigingen met chloorwaterstoffen, benzeen en minerale oliën werden ook nu weer aangetroffen. Bij de vorige bodemonderzoeken van het stort werd nog niet gezocht naar PFAS omdat de aandacht voor die stoffen er pas is gekomen na de ontwikkelingen bij de 3M-fabriek in Zwijndrecht.

Het stort van Melveren kreeg een vergunning in 1958. Naast huishoudelijk afval kwam er ook ander gevaarlijk afval terecht omdat de controle destijds op een laag pitje stond. In 1983 besloot de stad om de stortplaats te sluiten. Ovam liet na onderzoek weten dat er best een ondoordringbare deklaag moest komen. In 2005 kreeg de stortplaats als eindbestemming ‘bosgebied met passieve recreatie’. De stad Sint-Truiden kreeg al verscheidene brieven en mails van OVAM om een bodemsaneringsproject in te dienen voor de voormalige stortplaats vanwege het risico op verspreiding van de grondwaterverontreiniging. Ovam hanteert nu eind april als deadline voor een eventuele ingebrekestelling van de gemeente.

In 2011 werden de kosten voor het afdekken en saneren van het stort geschat op 560.000 euro, maar de kans is groot dat die prijs ondertussen flink is opgelopen. Zeker nu er ook PFAS is teruggevonden. “Ik vermoed dat de sanering duurder zal worden door de vondst. Dat moet het bijkomend onderzoek duidelijk maken. We zullen ook uitzoeken of Vlaanderen in dit dossier kan tussenkomen”, besluit Kvikvinia.

© Jozef Croughs / Mark Van Luyk