Legendarische danstempel Mac Queen bestaat 40 jaar

De tijd dat bijna elke gemeente haar eigen discotheek had, ligt al ver achter ons. Op enkele uitzonderingen na. Zo viert de legendarische danstempel Mac Queen in Borgloon dit weekend haar veertigste verjaardag. “Het recept van ons succes? We zijn altijd onszelf gebleven.”

Het dorp Bommershoven in Borgloon doet wellicht maar bij weinig Limburgers een belletje rinkelen. Maar haar grootste trekpleister - de legendarische discotheek Mac Queen - kent wellicht iedereen. Dancing Mac Queen viert dit weekend haar veertigjarig jubileum en is na al die jaren nog altijd in handen van de familie Geladé. “De Mac Queen werd eigenlijk al in 1974 - vijfenveertig jaar geleden - opgericht door Harry Frisson”, zegt huidig eigenaar Jos Geladé (48). “Toen Frisson startte met de bouw van de discotheek en elke dag naar de bouwwerf reed, zei hij altijd: ‘Ik ga naar mijn koningin’. Zo is de naam Mac Queen ontstaan.” Frisson trok langs de Tongersesteenweg in Bommershoven een dancing met feestzaal recht. “De Mac Queen was meteen een schot in de roos”, vertelt Jos Geladé. “Al kon de toenmalige eigenaar moeilijk met het succes en het geld om. Hij stak zelfs zijn sigaar met een briefje van duizend frank aan.” De klad kwam in de zaak en de Mac Queen stevende op een faling af. “Toen is mijn vader André in het verhaal gekomen. Hij was brouwer en leverde bier - toen al een volledige camion per week - aan de Mac Queen. ‘We gaan de Mac Queen overnemen’, zei onze pa tegen ons ma. ‘Ge zijt gek’, antwoordde zei. Maar ze stemde, onder invloed van haar vader, uiteindelijk toch in.”

Gratis inkom

Op 7 december 1979 heropende André Geladé en zijn vrouw Christiane Doucé de Mac Queen. “Mijn vader trok direct de kaart van de muziek en haalde diskjockey Ronny Vissers binnen, een volksjongen uit de buurt die als geen ander ambiance kon maken. Tegelijk breidde hij de discotheek uit, zodat ze uiteindelijk vier keer groter werd dan het oorspronkelijke gebouw.” Het volk smaakte het nieuwe concept en stroomde massaal toe. “Op een zaterdag trokken we ruim 1.500 mensen en op zondag - in die tijd onze beste dag - waren er dat zelfs 2.000. En dat terwijl het gros van die feestende mensen de dag nadien gewoon moest gaan werken. Zo is ook onze slogan - ‘De jeugd moet ’s maandags moe zijn, want dan hebben ze goed gefeest’ - gegroeid, die we tot vandaag gebruiken.” De Mac Queen groeide uit tot de grootste danstempel van Limburg, tot in 1992 in Hasselt de megadancing Dockside de deuren opende. “Eén van de mensen achter de Dockside stond kort daarna aan onze deur en zei dat we verplicht inkom moesten vragen. De Dockside vroeg zelf toegangsgeld en ze wilden voor alle dancings dezelfde regels. Maar daar ging mijn vader niet in mee. ‘Als je naar een warenhuis gaat om drinken te kopen, moet je toch ook geen inkom betalen’, zei hij altijd. Aan dat principe van gratis toegang zijn we altijd blijven vasthouden en dat is ook één van de redenen dat we tot vandaag succesvol zijn.”

Hartaderbreuk

De Mac Queen liep in de gouden jaren negentig als een trein en de hele familie Geladé hielp mee in de zaak. “Mijn vader, moeder en oudere broer Johan zaten aan de kassa en ikzelf stond in voor de belichting”, zegt Jos. Tot in maart 1999 het noodlot toesloeg. “Onze pa sloot ’s nachts altijd zelf de discotheek af, maar op die bewuste zaterdag werd hij om 4u30 plots onwel en viel hij neer in zijn discotheek. Er waren op dat moment nog zo’n vijftig mensen aanwezig. Ze hebben hem nog proberen te reanimeren, maar het mocht niet zijn. Hij is gestorven aan een hartaderbreuk. We hebben onze pa daarna opgebaard in de discotheek. ‘Als ik sterf, dan leg je mij maar in onze dancing en zet je de muziek maar keihard’, zei hij altijd. Zo heb ik de avond voor de begroeting alleen langs de kist van onze pa gezeten met de muziek op het luidst. De dag nadien zijn zo’n 4.000 mensen onze pa in de Mac Queen een kruisje komen geven. Ze stonden hier in een rij tot op de straat aan te schuiven.” Na de dood van vader André namen zonen Johan en Jos de zaak over. “Tien jaar lang, tot in 2009, hebben we de zaak samen verder uitgebouwd, maar toen zijn onze wegen gescheiden”, zegt Jos. “Onze pa had destijds - in 1986 - ook nog een fruitbedrijf, Mac Queen Fruit, opgericht. In 2009 heeft Johan de fruitzaak in handen genomen en ik de discotheek.”

6,2 miljoen klanten

Heel wat dancings moesten ondertussen de deuren sluiten wegens niet langer rendabel, maar de Mac Queen boerde succesvol verder. “De mensen bleven ons trouw, omdat we altijd aan onze principes zijn blijven vasthouden”, zegt Jos. “Toen bijvoorbeeld in de jaren negentig de housemuziek opkwam en alle dancings alleen nog maar house gingen draaien, bleven wij de kaart trekken van ambiancemuziek. We zijn altijd onszelf gebleven, waardoor we een heel breed publiek bleven trekken. Ook hebben we onze drankprijzen altijd laag gehouden en vroegen we nooit toegangs- of parkeergeld. En dat terwijl je in andere discotheken vaak al 15 euro kwijt was zonder dat je één druppel had gedronken. Ook hebben we altijd heel veel respect voor onze klanten gehad. Wij zijn bijvoorbeeld de enige grote discotheek die nooit een VIP-bar heeft gehad, omdat we geen onderscheid willen maken en alle klanten voor ons gelijk zijn.” En op veertig jaar tijd zijn dat heel veel klanten. “Ik heb het deze week eens uitgerekend. Sinds de oprichting van de Mac Queen hebben we hier al zo’n 6,2 miljoen feestvierders over de vloer gehad. En heel wat van hen hebben hier uiteindelijk ook hun partner gevonden (lacht).”

© Jozef Croughs/ Koen Snoekx

Mac Queen vierde in het weekend van 5-6-7 juli 2019 haar 40ste verjaardag met op zaterdag een Penspony Party XXL en op zondag een Schuimparty. Meer info: www.macqueen.be.