Leegloop bij CD&V stopt niet: weer kandidaat die overstapt naar Open VLD
Uroloog Jan Vanderkerken stelt zich in oktober kandidaat voor Open VLD. Daarmee verliest de CD&V-lijst van burgemeester Ingrid Kempeneers opnieuw een bekende naam.
Jan Vanderkerken is een gekend en gerespecteerd uroloog in het Sint-Trudo ziekenhuis. Daarnaast is hij ook de tekenaar van pretentieloze kindertekeningen met een boodschap, die hij deelt op zijn persoonlijke Facebookpagina. Bij de vorige verkiezingen was hij kandidaat bij CD&V en behaalde hij 725 voorkeurstemmen.
Op 13 oktober stond hij in principe terug op de CD&V-lijst van burgemeester Ingrid Kempeneers, maar op 11 augustus schreef hij plots op zijn Facebookprofiel: “Na zorgvuldige overweging trek ik mijn kandidatuur voor de gemeenteraadsverkiezingen terug. Dankuwel aan de mensen die vorige keer op mij hebben gestemd.”
Vanderkerken was in dat weekend niet de enige die bedankte voor een plek op de lijst, ook vier andere CD&V’ers beslisten om niet meer kandidaat te zijn. Woensdag raakte dan bekend dat Jan Vanderkerken zal opkomen bij Open VLD.
Niet meer thuis
“Ik ben uit CD&V gestapt, omdat ik er mij niet meer in thuis voelde”, legt Jan Vanderkerken uit. “Zes jaar geleden werd ik gevraagd om toe te treden. Dat liep heel vlot, er waren verschillende visies, maar er werd steeds een compromis gevonden. Dat miste ik de laatste jaren, waardoor de besluitvorming - zonder overleg - sterk veranderde. Daardoor vertegenwoordigde ik als zelfstandige vaak alleen de rechtervleugel.”
Open VLD-lijsttrekker Pascal Monette contacteerde Vanderkerken enkele dagen later en bood hem plaats 23 aan. “Je kunt aan de zijlijn staan en commentaar geven op sociale media en zo, maar dat is cafépraat. Als je echt een steentje wil bijdragen aan een betere maatschappij, dan moet je je toch aansluiten bij een partij. En eerlijkheidshalve, moet ik toegeven dat ik niet lang heb moeten nadenken over het aanbod van de liberalen. Ik ben zes jaar voorzitter in de beheerraad van het Zorgbedrijf en heb daar Pascal Monette als schepen en als mens leren kennen. De constructieve manier van samenwerken heeft de doorslag gegeven”, besluit Vanderkerken.
