100-jarige Rik organiseert zelf feest maar maakt dan dodelijke val

Het had zaterdag (18/01) een groot feest moeten zijn voor Hendrik - Rik - Bollengier in het Truiense rusthuis La Madrugada. Woensdag was hij 100 jaar geworden en was hij nog uitnodigingen aan het uitdelen. Maar 's avonds sloeg het noodlot toe. Rik kwam ten val en overleed een dag later in het ziekenhuis. “Eigenlijk moest ik nu in het rusthuis zijn om de zaal feestelijk aan te kleden. Om 14 uur zouden er 130 gasten komen”, vertellen kleinzoon Jos Vanhaeren (55) en zijn vrouw Veronique Willems (50) in Gelinden.

“Wij hadden zoveel verrassingen voor bompa voorzien: zijn poetsvrouw en zijn vroegere verpleegster zouden langskomen en accordeonist Jonas Van Esch kwam spelen”, mijmert Jos. “Dat ging hem raken. Hij was er ook klaar voor. Ik had een nieuwe broek voor zijn kostuum gekocht. Hij heeft die nu aan, maar ligt nu in zijn kist. De broche van zijn 100ste verjaardag is ook opgespeld. Zijn haren waren al netjes geknipt”, zucht Veronique die eraan toevoegt dat ze niets voor de catering moeten betalen. “Iedereen heeft alles teruggenomen. Zo erg vonden ze het.”

Operatie

De medebewoners bezongen Rik woensdag al op de dag van zijn verjaardag tijdens een soort van pré-party. “Wij hadden iets meegenomen voor alle bewoners en het personeel. Bompa was zo blij. Gelukkig heeft hij dat nog gehad”, aldus Veronique. “Er waren uitnodigingen gemaakt voor het feest van zaterdag. In zijn rolstoel en met de hulp van Jos heeft hij die iedereen in het rusthuis nog persoonlijk bezorgd. Trots en weemoedig tegelijk. Hij zou zaterdag de zaal inkomen en er veel meer volk zien dan hij verwacht had.”

Alleen volgde er donderdagochtend een telefoontje dat Jos en Veronique liever niet hadden gehad. “Bompa was woensdag, op de avond van zijn verjaardag, ten val gekomen. De volgende dag is hij naar het ziekenhuis gebracht. Hij had een heel complexe breuk en een operatie was noodzakelijk. De chirurg heeft nog gebeld om onze toestemming te vragen omdat het gezien bompa's leeftijd niet risicoloos was. Alleen was er geen alternatief buiten onmenselijk veel pijn lijden. Voor de operatie smeekte hij de dokter nog om hem desnoods op een brancard naar zijn feest te brengen. Dan zetten ze mij maar in het midden van de refter, zei hij”, zucht Jos.

Rouwbrief

In de plaats van het feest voor te bereiden, zijn Jos en Veronique nu bezig met de opmaak van de rouwbrief. “De doodsbrief is zijn eigen creatie. Er staat een pentekening van bompa op, van de kerk van Gelinden. Bompa kon enorm goed tekenen, maar hij was een heel bescheiden man. Zijn naam stak hij altijd weg”, vertelt Jos. Rik verdiende vroeger de kost als bouwvakker en mijnwerker. Tijdens de oorlog was hij gevangene in een Pools kamp. Tot zijn 97ste of 15 jaar na het overlijden van zijn vrouw, woonde Rik in zijn eigen woning. “Elke dag maakte hij nog spek en eieren. Toen heeft bompa een herseninfarct gekregen en was een rusthuis de enige uitweg. In het begin had hij het er moeilijk mee, maar nu voelde hij zich er thuis. De medebewoners waren zijn vrienden geworden”, aldus Veronique.

© Geert Houben/Jozef Croughs