Na vier afgewezen aanzoeken vraagt Myriam André zelf ten huwelijk: “Het voelt alsof de cirkel rond is”

Hij had haar al enkele keren ten huwelijk gevraagd, maar zij wees hem altijd af. Maar na 35 jaar samenzijn ging Myriam Vanwing (61) dan toch zelf op de knie voor haar partner André Vandereycken (75). Op haar 60ste verjaardag, dan nog. “Ik was compleet van de kaart, ik vergat zelfs te antwoorden.”

 Begin deze maand zijn ze in het huwelijksbootje gestapt, maar het verhaal van Myriam Vanwing (61) en André Vandereycken (75) begon al bijna 35 jaar geleden. 

In 1991 stapte Myriam binnen bij dansschool Split in Sint-Truiden. Ze was toen nog geen 30, maar voelde zich naar eigen zeggen “niet jong genoeg meer om nog naar de dancing te gaan”. Het was een keuze die bepalend zou zijn voor de rest van haar leven. “Ik had een kort groen rokje aan en daar was André meteen voor gevallen”, lacht Myriam.

Hij had haar al enkele keren ten huwelijk gevraagd, maar zij wees hem altijd af. Maar na 35 jaar samenzijn ging Myriam Vanwing (61) dan toch zelf op de knie voor haar partner André Vandereycken (75). Op haar 60ste verjaardag, dan nog. “Ik was compleet van de kaart, ik vergat zelfs te antwoorden.”

Begin deze maand zijn ze in het huwelijksbootje gestapt, maar het verhaal van Myriam Vanwing (61) en André Vandereycken (75) begon al bijna 35 jaar geleden. In 1991 stapte Myriam binnen bij dansschool Split in Sint-Truiden. Ze was toen nog geen 30, maar voelde zich naar eigen zeggen “niet jong genoeg meer om nog naar de dancing te gaan”. Het was een keuze die bepalend zou zijn voor de rest van haar leven. “Ik had een kort groen rokje aan en daar was André meteen voor gevallen”, lacht Myriam.

Ook André herinnert zich dat moment nog goed. “Toen ik Myriam voor het eerst die dansclub zag binnenwandelen, dacht ik bij mezelf: oef, wat een prachtige verschijning. Met haar groene rokje leken alle spotlights op haar gericht te zijn. Maar mijn moed verstopte zich ergens onder de dansvloer, want vlak achter haar kwam een reus van een kerel binnen, een soort bodyguard van anderhalve meter breed. Mijn eerste kans liet ik dus maar passeren.”

Assistent-dansleraar

Myriam en André volgden samen een beginnerscursus bij de dansschool, aanvankelijk als vrienden. “Je moest een danspartner hebben en André stelde zichzelf kandidaat”, vertelt Myriam. “Na elke les gingen we dan iets eten of drinken. Na zo’n twaalf weken sloeg de vonk over. Rond de periode van kerst en Nieuwjaar nodigde de groep van de dansschool me uit om mee te vieren. Daar is alles stilaan begonnen. De verliefdheid groeide en uiteindelijk werd het echte liefde. Dat André zo’n 15 jaar ouder is, speelde voor mij geen rol. Hij was en is nog altijd de liefde van mijn leven.” “Voor ik het goed en wel besefte, waren we niet alleen onafscheidelijk op de dansvloer, maar ook in het echte leven”, gaat André verder. “Sindsdien dansen we nog steeds samen. Myriam werd assistente van dansleraar Hugo, waardoor we samen vaker privéles konden volgen. Zo groeiden we nog dichter naar elkaar toe.“

Tegenslagen

Al was hun pad was niet altijd zonder moeilijkheden. Myriam verloor haar beide ouders veel te vroeg. “Mijn vader had op een dag pijn in zijn heup, later bleek dat hij kanker had”, vertelt Myriam. “Mijn mama is niet lang daarna gestorven. Zowel voor mij als voor André was het een zware klap. We zijn allebei alleen en deden alles met mijn ouders. Ook André zelf werd zwaar ziek. Hij heeft zeven weken in het ziekenhuis gelegen en zweefde tussen leven en dood. Dat waren enorm zware momenten. Maar we zijn er samen door geraakt.”

Hoewel het koppel al jaren samen was, volgde er maar geen huwelijk. Al had André al wél meerdere keren een aanzoek gedaan. “Ik antwoordde altijd: ik trouw pas als paasmaandag op een dinsdag valt”, lacht Myriam. Maar op haar 60ste verjaardagsfeest nam ze zelf de touwtjes in handen. In het bijzijn van vrienden en familie ging ze op haar knieën en stelde ze de vraag die André al zo vaak had gesteld.

 

Paar seconden vertraging

“Ik had geen idee waarom Myriam mij die avond naar voren riep tijdens haar feest”, zegt André. “Ze is normaal gezien niet de persoon die grote scènes opvoert voor publiek. Maar plots vroeg ze of ik met haar wilde trouwen. Mijn hersenen sloegen compleet tilt. Na minstens vier eerdere – ik geef het toe – nogal onbeholpen huwelijksaanzoeken van mijn kant, had ik mij er bij neergelegd dat trouwen niet ons pad zou zijn. En dan plots dit. Ik was compleet van de kaart, ik vergat zelfs te antwoorden. Tot Myriam mij kordaat de microfoon onder de neus duwde. Ik ben blij dat ik volmondig ‘ja’ gezegd heb, al was het met een paar seconden vertraging.”  En zo gebeurde het dat Myriam en André na 35 jaar dan toch in het huwelijksbootje stapten. De timing was symbolisch: André werd 75, Myriam ging met pensioen als kinderverzorgster. Samen besloten ze dat dit hét moment was om hun liefde officieel te bezegelen. “Het voelt alsof de cirkel rond is”, zegt Myriam. “Na al die jaren kan ik alleen maar dankbaar zijn dat we dit nog samen mogen meemaken.”

Ook André herinnert zich dat moment nog goed. “Toen ik Myriam voor het eerst die dansclub zag binnenwandelen, dacht ik bij mezelf: oef, wat een prachtige verschijning. Met haar groene rokje leken alle spotlights op haar gericht te zijn. Maar mijn moed verstopte zich ergens onder de dansvloer, want vlak achter haar kwam een reus van een kerel binnen, een soort bodyguard van anderhalve meter breed. Mijn eerste kans liet ik dus maar passeren.”

Assistent-dansleraar

Myriam en André volgden samen een beginnerscursus bij de dansschool, aanvankelijk als vrienden. “Je moest een danspartner hebben en André stelde zichzelf kandidaat”, vertelt Myriam. “Na elke les gingen we dan iets eten of drinken. Na zo’n twaalf weken sloeg de vonk over. Rond de periode van kerst en Nieuwjaar nodigde de groep van de dansschool me uit om mee te vieren. Daar is alles stilaan begonnen. De verliefdheid groeide en uiteindelijk werd het echte liefde. Dat André zo’n 15 jaar ouder is, speelde voor mij geen rol. Hij was en is nog altijd de liefde van mijn leven.” “Voor ik het goed en wel besefte, waren we niet alleen onafscheidelijk op de dansvloer, maar ook in het echte leven”, gaat André verder. “Sindsdien dansen we nog steeds samen. Myriam werd assistente van dansleraar Hugo, waardoor we samen vaker privéles konden volgen. Zo groeiden we nog dichter naar elkaar toe.“

 

Tegenslagen

Al was hun pad was niet altijd zonder moeilijkheden. Myriam verloor haar beide ouders veel te vroeg. “Mijn vader had op een dag pijn in zijn heup, later bleek dat hij kanker had”, vertelt Myriam. “Mijn mama is niet lang daarna gestorven. Zowel voor mij als voor André was het een zware klap. We zijn allebei alleen en deden alles met mijn ouders. Ook André zelf werd zwaar ziek. Hij heeft zeven weken in het ziekenhuis gelegen en zweefde tussen leven en dood. Dat waren enorm zware momenten. Maar we zijn er samen door geraakt.”

Hoewel het koppel al jaren samen was, volgde er maar geen huwelijk. Al had André al wél meerdere keren een aanzoek gedaan. “Ik antwoordde altijd: ik trouw pas als paasmaandag op een dinsdag valt”, lacht Myriam. Maar op haar 60ste verjaardagsfeest nam ze zelf de touwtjes in handen. In het bijzijn van vrienden en familie ging ze op haar knieën en stelde ze de vraag die André al zo vaak had gesteld.

Paar seconden vertraging

“Ik had geen idee waarom Myriam mij die avond naar voren riep tijdens haar feest”, zegt André. “Ze is normaal gezien niet de persoon die grote scènes opvoert voor publiek. Maar plots vroeg ze of ik met haar wilde trouwen. Mijn hersenen sloegen compleet tilt. Na minstens vier eerdere – ik geef het toe – nogal onbeholpen huwelijksaanzoeken van mijn kant, had ik mij er bij neergelegd dat trouwen niet ons pad zou zijn. En dan plots dit. Ik was compleet van de kaart, ik vergat zelfs te antwoorden. Tot Myriam mij kordaat de microfoon onder de neus duwde. Ik ben blij dat ik volmondig ‘ja’ gezegd heb, al was het met een paar seconden vertraging.”  En zo gebeurde het dat Myriam en André na 35 jaar dan toch in het huwelijksbootje stapten. De timing was symbolisch: André werd 75, Myriam ging met pensioen als kinderverzorgster. Samen besloten ze dat dit hét moment was om hun liefde officieel te bezegelen. “Het voelt alsof de cirkel rond is”, zegt Myriam. “Na al die jaren kan ik alleen maar dankbaar zijn dat we dit nog samen mogen meemaken.”