Velm vv redt spits Sam van uitwijzijng

Osamah Kamal Jabbar Alshebabi (21) is diepe spits bij Velm vv, heeft veel vrienden, maar hij moet België verlaten. Zijn asielaanvraag is afgewezen. Enkel een aanvraag om humanitaire redenen is nog mogelijk, als hij een vaste verblijfplaats heeft. Die krijgt hij nu van Raf Herbots, voorzitter van Velm vv.

Osamah -Sam voor de vrienden - vertrok op 18-jarige leeftijd uit Bagdad. Zijn familie behoort tot de betere klasse. Zijn vader had een bedrijf in Oman, maar kreeg na zwaar verkeersongeval te kampen met geheugenverlies. De zaak werd overgenomen, voor de jonge Osamah was er geen plaats meer. Hij ging terug bij zijn moeder in Irak wonen, maar zijn stiefvader had het niet voor Osamah.

“Helaas klikte het niet tussen ons. Mijn moeder moest naar hem luisteren en alles slikken, ook als hij geweld gebruikte tegen mij. Ik kon nergens met mijn problemen terecht, ook niet bij de politie omdat mij stiefpa daar connecties had. Uiteindelijk ben ik op 18-jarige leeftijd weggevlucht uit Bagdad na veel geweld. Ik liet alles en iedereen uit mijn omgeving achter”, zegt Sam.

Hij vluchtte via Ankara met de bus naar Izmir, dan via de boot naar het Griekse Lesbos en kwam terecht in het vluchtelingenkamp in Moria en later in Athene. “Uiteindelijk ben ik met valse paspoorten tot in Amsterdam geraakt. Gelukkig had ik van mijn voetbaltrainer in Bagdad geld gekregen om mijn overtochten te betalen aan de smokkelaars.” Met de trein kwam hij in Brussel terecht, waar hij asiel aanvroeg. Zo kwam hij terecht in het asielcentrum in Bevingen.

Uitwijzing

Maar afgelopen week kreeg Sam na enkele jaren te horen dat zijn asielaanvraag is afgewezen en dat hij het grondgebied moet verlaten. Dit kwam aan als een mokerslag bij de vele vrienden van de Irakees, ook bij voetbalploeg Velm vv. Volgens Raf Herbots en Bart Verhoeven, voorzitter en ondervoorzitter van de club, is Osamah erg goed geïntegreerd. “Sam heeft als jonge gast alle kansen met twee handen gegrepen: zo spreekt hij ondertussen zeer goed Nederlands, hij heeft een volledige integratiecursus doorlopen en heeft een diploma van animator op zak, naast het vrijwilligerswerk dat hij doet. Binnen onze club maakt hij als spits veel goals en hij heeft een grote kring voetbalvrienden. We hopen allemaal dat hij zijn dromen hier in België mag verwezenlijken. Zijn grote droom is andere mensen helpen”, aldus Herbots. 

Broer

Advocaat Kris Termonia zegt dat de asielaanvraag is afgewezen omdat het verhaal van Sam niet als geloofwaardig wordt beschouwd. “Ze baseren zich op foto’s van Facebook en zeggen dat hij uit een rijk milieu komt. Maar hij werd geterroriseerd door zijn stiefvader. Volgens ons maakt hij een ernstige kans om een regularisatie om humanitaire redenen te verkrijgen. Hij is zeer goed geïntegreerd, spreekt vlot Nederlands en heeft vele vrienden.” Maar de belangrijkste voorwaarde is dat  Sam een vaste verblijfplaats heeft.

Het leek er even op dat Sam toch afscheid moest nemen. Maandagavond was zelfs een afscheidsfeest gepland in de kantine. Tot voorzitter Raf Herbots de zaak een totaal nieuwe wending gaf. “Ons gezin heeft spoedoverleg gehouden. Vanaf vandaag is hij onze huisgenoot”, zegt Herbots. “Hij woont in de studio van mijn overleden zoon Dries. Ik had die destijds volledig aangepast aan zijn handicap, maar Dries overleed in 2012 op 17-jarige leeftijd aan een slepende ziekte. Vandaag komt er een nieuwe zoon in de familie. Ons hele gezin- mama, Kobe en Kato – is hiermee akkoord.” 

Kobe en Sam kennen elkaar al bijna twee jaar. “Wij voetballen samen in dezelfde ploeg. Ik zie hem als een broer en wij zijn al vaker samen opgetrokken. Wij weten exact wat wij aan elkaar hebben. Sam is de broer die ik nog steeds mis”, zegt Kobe. 

Sam zelf is ongelooflijk dankbaar. “Met tranen van verdriet heb ik gisteren alles ingepakt. En dan gebeurt dit. Ik was nog nooit bij  Kobe thuis geweest. Ik moest bijna huilen toen ik mijn kamer zag.  Ik kom in een warme familie terecht, iets wat ik bij mijn moeder niet meer had. Dit lijkt wel een droom.”